Als je door de legendarische dokter Van der Ploeg op de wereld bent geholpen, je grootouders een pension hadden en je buurjongetje Martin Eurlings heette, dan ben je wel echt een Valkenburgse. Sterker nog; ik werd geboren op de dag van het afgrijselijke busongeluk beneden aan de Cauberg. Mijn ouders verhuisden naar Heerlen en hier doorliep ik mijn basis- en middelbare schooltijd. Ondanks het feit dat ik veel jeugdprijzen bij teken- en schilderwedstrijden won, zagen mijn ouders een kunstacademie niet zitten. Ik werd, overigens met veel enthousiasme, onderwijzeres. De vermeende zekerheid van dit beroep bleek echter pijnlijk onwaar; het leerlingenaantal liep sterk terug en mijn gevoel voor rechtvaardigheid werd volledig ondermijnd door bizarre ontslagregels die destijds vooral vrouwen troffen.
Nu bestaanszekerheid geen motief meer vormde, vond ik de vrijheid om naar de Kunstacademie te gaan en studeerde er Monumentale Vormgeving. Mijn eerste galeristen waren Annie van den Besselaar en Joost Gadiot en er volgden veel exposities in binnenland en het soms verre buitenland zoals Japan en later China. Werk werd aangekocht door particulieren maar ook door bedrijven en musea.
Naast het autonome werk specialiseerde ik mij in restauratie-technieken, gericht op “historische binnenruimten”, hetgeen neer komt op reinigen, herstellen, aanhelen en soms reconstrueren van oude muur- en plafondschilderingen. Dit bracht mij dan weer naar Valkenburg; in Château St. Gerlach, naar de St. Jozefkerk te Broekhem en natuurlijk bij de HH Nicolaas en Barbara en de eveneens legendarische pastoor Jansen.
Er zijn dus, naast de tijd waarin we nu leven, allerlei invloeden op mijn werk. Deze zijn goed zichtbaar in de huidige expositie waarbij gekozen is voor het tonen van afbeeldingen van mensen. Het kunnen voorbijgangers zijn, toeristen, beroemdheden, kinderen. Ik hoop dat ze warm worden ontvangen zoals zo lang al veel bezoekers dat zijn in Valkenburg dat bekend staat voor openheid en gastvrijheid.
